بیشعوری

اغلب مردم به‌دنبال یافتن جواب منطقی نیستند. عجیب این است که آن‌ها به تبلیغات و شعارهای خودشان هم باور ندارند و به همین دلیل بدون آن‌که به آزادی برسند، به اعتراض‌های خود ادامه می‌دهند؛ البته این با کاری که انجام می‌دهند، مغایرتی ندارد. در بسیاری از موارد «آزادی» در ضمیر ناخودآگاه بی‌شعور وجود دارد.

پیتر لیلی در مقاله‌ی خود به‌نام «فریاد بی‌شعورها» ریشه‌ی فعالیت‌های مدنی بی‌شعورها را از عربده‌های انسان عصر جدید تا بمب‌گذاری
آنارشیستی قرن نوزدهم تا جنبش‌های اعتراضی زمان حال دنبال می‌کند.

بیشعوری نوعی اعتیاد است که می‌تواند از الکل و اعتیاد به مواد مخدر هم بدتر باشد. بزرگترین مشکل این دسته از افراد این است که بیشتر آنان ذره‌ای از بیشعوری آگاهی ندارند؛ البته این همان چیزی بود که درباره‌ی خود خاویر کرمنت (Xavier Crement) هم صدق می‌کرد. او با کشمکش‌هایی که با خودش داشت به این ویژگی درونی‌اش پی برد و صادقانه بیان می‌کند که قبلا بیشعور بوده اما به درمان خودش پرداخته است.

امکان دارد که بیشعوری نوعی بیماری باشد و مانند تمام بیماری‌ها برای پیشگیری و درمانش ابتدا باید آن را بشناسید. هر چقدر بیماری دردناک‌تر و مخرب‌تر باشد، برای شناخت و مقابله با آن باید بیشتر تلاش کنید چه برسد به بیشعوری که از خطرناک‌ترین عارضه‌های تاریخ بشریت می‌باشد!